"Ne iş yapmalıyım? Hangi alana girmeliyim?" Tabi bu soruların bir de alt-metini var. O alt-metini de okursak, aslında denilmek istenen "Hangi alanda iş yaparsam başarılı olur ve iyi bir gelir elde edebilirim?"

Bunlar kendi işini kurmak veya yatırım yapmak isteyen girişimcilerin cevabını bilmeleri gereken ilk sorulardır. Çoğu insan bu sorulara cevap bulamadığından hayallerini erteler. Kimileri de kendileri için doğru olan cevabı bulamadıklarından dolayı hayal kırıklığına uğrarlar.

Emeklerin boşa gitmemesi öncelikle gömleğin ilk düğmesinin doğru iliklenmesine bağlıdır. Bu da bir seçim meselesidir.

Bazı iş kolları için en büyük sermaye bilgi ve iş yapış becerisidir. Maddi sermaye bunların yanında ikincil önemde kalır. Dış ticaret de işte böyle bir alandır. Bilginin gerçek anlamda paraya dönüştüğü bir sahadır.

Bilgisi olmayıp sermayesi olanlar bu bilgiyi satın almak zorundadırlar. Onlar için problem bu şekilde çözülür. Peki, bilgisi olup da sermayesi olmayan girişimciler ne yapar? Bu çok sık sorulan bir sorudur ve herkes için bu soruya verilecek cevap farklı olur. Günümüzde sermaye ihtiyacı ticareti yapılacak malın kendisinden ziyade pazarlama ve reklam harcamaları için çok gerekli oluyor; özellikle de B2C işlerden bahsediyorsak. Yani, aldığınız ürünü hemen satabilmeniz lazım. Hatta en ideali daha alımı yapmadan satış işini bitirmek veya garantilemektir.

Dış Ticaret Net Blog'da iş filmleri üzerine yazacaktım ama bu seriye John Wick ile başlayacağımı düşünmemiştim doğrusu. "John Wick bir iş filmi değil ki zaten, ne alaka?" demeyin. Filmi okumanıza bağlı olarak bu tamamen değişir. Birincisi, iş denilen olgunun zombilere dönüşmüş çalışanlar, ofis binaları veya finansal tablolar gibi şeylerden ibaret olmadığı, aslında bildiğimiz anlamdaki hayatın bir devamı olduğu gerçeğinden yola çıkarak bunu söylüyorum. İş dediğimiz şey de hayatın ta kendisi işte; içerisinde duygular var, ilişkiler var, sanat var, meddahlık var, cesaret var. O yüzden bu tür listelere mesela Forrest Gump gibi filmler de girer. İkincisi ise, John Wick bir bakıma da tamamen işle alakalı bir film. Birçoğumuzun yabancısı olduğu bir sektörü, kiralık katillerin iş dünyasını anlatıyor. Filmde onların iş yapış prensiplerini, organizasyon yapılarını, çalışma tarzlarını, vesaire görebiliyorsunuz.

Marka sahibi sayısız büyük ve küçük ölçekli çoğu firmanın kendilerine ait bir üretim yeri yoktur. Bu firmalar ürünlerini dünyanın çeşitli yerlerindeki üreticilere kendi markalarıyla ürettirirler.

Distribütörlük de dış ticaret alanındaki diğer bir girişimcilik yoludur.

Distribütör belirli ürünlerin üreticisinden veya marka sahibinden bir anlaşma çerçevesinde dağıtım hakkını almış firmadır. Üreticinin, yani ürünün sahibi ana firmanın distribütör firmayı yetkilendirmiş olması gerekir. Bu da bir anlaşma ile mümkün olur.

Dış ticarette diğer bir girişimcilik yolu ise genel ticaret (general trading), yani "al-sat"tır. Bu al-satçıların tam olarak ne iş yaptıkları belli değildir; bugün tabak satarlar, yarın makine, ertesi gün mandalina. Nerede iş fırsatı varsa onlar da oradadır. Bu işin hamurunda biraz "ne iş olsa yaparım"cılık olur. Yani, mesela onlardan çok alakasız bir ürün isteyin, size "hayır" demezler hiçbir zaman. Mutlaka ürünü tedarik edebilecekleri bir yer bulur ve size teklif ederler.

Bilmem ne zaman önce bir film izlemiştim. Biri kız, 4 çocukluk arkadaşı yıllar sonra bir araya geliyorlar. İlk başta açıkça itiraf edemeseler de hepsinin ayrı bir başarısızlık hikâyesi var. Hiç biri hayal ettiği hayatı yaşamıyor. Biri yeni boşanmış, birisi işsiz, öteki beş parasız, diğerinin ise nefret ettiği bir işi ve henüz öğrendiği ölümcül bir hastalığı var. Banka soymaya karar veriyorlar. Neyse... Daha fazla anlatmayacağım. Keşke filmin ismini hatırlayabilseydim. O filmden bir karakterin şu sözlerini not almıştım:

Türkiye'de özel veya kamu sektöründe çalışıyorsanız girişimci olmak için çok güçlü sebepleriniz var demektir. Sadece bir tanesi bile sizi ateşlemeye yeter.

Sosyal medya son yılların dilden düşmeyen trend konusu. Herkes sosyal medyanın gücünden, sosyal medyayı kullanmanın şirketlere yaratacağı faydalardan falan bahsediyor. Öyle ki, her yerde nerden geldiklerini bilmediğimiz sosyal medya uzmanlarını görür olduk. "Yakında üniversitelerde bununla ilgili bir bölüm bile açarlar" diye yazacaktım ki, meğer bazı özel üniversiteler iletişim fakülteleri bünyesinde bu işe çoktan el atmışlar bile.

Geçmişte çok para kazanmak, zengin olmak gibi bir hayalim hiç olmadı; zenginliği istemedim, çünkü zenginlik, içinde yetiştiğim kültürün etkisiyle olacak, bana istenecek bir şeymiş gibi gelmedi. Hatta bilakis istenilmemesi gereken bir şeydi o. Zengin olmak, çok para kazanmak sanki kutsal olan bir şeyi bozacak, bizi yoldan çıkaracaktı. Belki de herkes dürüst bir şekilde servet edinmenin mümkün olmadığını düşündü. Ruhumuzu şeytana satmadan zengin olamayacaktık sanki. Belki de ulaşamayacağım bir şey olduğunu düşündüğüm ve kendime inanmadığım için onu kararlı bir şekilde istemedim, isteyemedim.